Co łączy Koreę Północną, Kubę, Wietnam, Laos, Chiny i Nepal? W każdym z tych państw w różnym stopniu ostał się, jak wielu sądzi – najbardziej zabójczy i nieludzki system funkcjonowania państwa. Ideologia – założenia siejąca równość wszystkich warstw społecznych, by zapobiec „kapitalistycznemu wyzyskowi”, stała się najbardziej nierówną, despotyczną i ingerującą w życie ludzi koncepcją.
Ustrój, który na pół wieku zawładnął połową świata (oczywiście pod przymusem Związku Radzieckiego). System, który miał nie faworyzować nikogo (a szanować przede wszystkim ludzi pracy) stał się systemem karierowiczów, nowej klasy, która bez wiedzy i doświadczenia „dorwała się do koryta”, a bez znajomości praw rynku, szybko zostali zderzeni z brutalną rzeczywistością i życiem na kredyt, w granicach bankructwa.
Tak samo było z Polską z lat 1944-1989, która będąc „bogata” nie mogła tego wykorzystać, ludzie mieli pieniądze, ale nie miały one wartości. Wielu mówi, że Solidarność zrobiła wielką robotę, by Polska odzyskała suwerenność. Oczywiście, jednak co by było, gdyby Polska nie była w tak fatalnej sytuacji gospodarczej, że nawet rząd sobie już z tym nie radził. I tutaj należy przytoczyć nasz dług publiczny. Mówimy, że dzisiaj jest dużo większy, niż wtedy (bo to ponad bilion złotych), ale proporcjonalnie jest to mniejszy dług, wobec budżetu Polski, w stosunku do tego, co było za PRL, gdzie dług kilkudziesięciokrotnie przewyższał polski PKB.
Może demokracja i kapitalizm nie są dobre, ale mimo wszystko nikt nie wymyślił niczego lepszego, każda próba stworzenia utopijnego systemu kończyła się totalną porażką…
Jutro w NP: ARTYKUŁ SPECJALNY: Nieskazitelne, zaplamione krwią barwy Polski.
Na:Prawdę. blog 