III Wojna Światowa jako przyszłość, czy teraźniejszość?
Temat ten powraca i choć pierwotnie trzecia część artykułu miała powstać, jeszcze na poprzednim blogu o koronawirusie (i ten artykuł na pewno powstanie, prawdopodobnie na 2,5 roku, lub 3 lata od pierwszego oficjalnego przypadku covidu, oby już w formie podsumowującej tragedię pandemii), to jednak sprawa idzie o większą stawkę. Chodzi o integralność terytorialną Ukrainy, czyli sąsiada Polski.
Sprawa jest #NaPrawdę poważna, gdyż wywiad amerykański już od pewnego czasu ostrzega przed planowanym atakiem, służby ukraińskie mają podobne sygnały, że do ataku może dojść w każdej chwili, a zaatakowany ma być Charków. W dodatku w przyszłym tygodniu rosyjska Duma ma przegłosować uchwałę, która zatwierdzi, według rosyjskiego prawa istnienie separatystycznych republik w Doniecku i Ługańsku, oraz ich oficjalne proklamowanie, mimo, że według społeczności międzynarodowej są to terytoria Ukrainy (podobnie, jak Krym z resztą).
Ukraina się zbroi, pomaga jej w tym NATO (osobno, jako USA, Wielka Brytania, Hiszpania, czy Estonia). Nie ma wątpliwości, że tym razem atak Rosji, oraz prawdopodobnie Białorusi i pseudorepubliki, będącej rosyjską mafią na terytorium Mołdawii – Naddniestrza oznaczać będzie regularną, twardą i ostrą wojnę frontową. O ile wojna trwająca od 2014 roku jest tragiczna w skutkach i w jej wymiarze, to przy tym, co się szykuje, może być niewielką potyczką.
Pytanie, czy Putin zaryzykuje taką inwazją w Europie. Bo o ile Gruzja to kraj azjatycki, dość daleko od Unii Europejskiej i NATO, to już Ukraina to państwo graniczące i aspirujące zarówno do NATO, jak i do UE. No chyba, że Putin wie, że reakcja Unii Europejskiej nie będzie jednolita i będzie to także zagranie na rozbicie Unii, gdyż, jak wiadomo ma on rozlokowanych agentów na terenie całej Wspólnoty.
W dodatku mamy Stany Zjednoczone, które wydawały się być skupione na wojnie handlowej z Chinami. Pytanie tutaj także, czy pomoc Rosji w tym ataku nie będzie wepchnięciem Putina w chińskie łapy, tak, by stał się ich oficjalnym sojusznikiem, a jak wiadomo, stosunki na linii Moskwa-Pekin w ostatnich latach były także dość oschłe.
Niestety przez to wszystko istnieje poważne ryzyko, że może to przerodzić się w konflikt globalny, na podobną skalę i z podobną strategią, jak II Wojna Światowa i po Ukrainie może przyjść czas na atak Putina na inne państwo, być może teraz należące do Paktu Północnoatlantyckiego. Być może po niespełna 80 latach względnego spokoju w Europie dobre czasy się skończyły. A może tylko udawaliśmy spokojne czasy, bo Zimna Wojna i wojna bałkańska były przecież wojnami na naszym terytorium.
Czekają nas niespokojne czasy. Choć wielu komentatorów twierdzi, że Putin tylko straszy, grożąc Niemcom, by nie wstrzymywali eksploatacji NordStream 2, a także, by ostatecznie oderwać część Ukrainy, którą Putin chce, bez naruszania reszty. Ja jednak twierdze, że Putin, który lubuje się w atakach na obce państwa podczas trwania Igrzysk Olimpijskich (Gruzja w trakcie IO w Pekinie w 2008, Krym w trakcie IO w Soczi w 2014), a przy okazji Igrzysk w Tokio nie miał takich możliwości, bo Łukaszenka (który swoją drogą chętnie może połakomić się na kawałek Ukrainy) zajął go kryzysem na granicy z Polską, to zawsze może zaatakować już za 2 tygodnie, gdy rozpoczną się Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Pekinie. Tego się obawiam, chociaż Putin myślę, że też się obawia, przede wszystkim odwrócenia się od niego oligarchów, którzy na tej wojnie mogą stracić najwięcej, bo swoje majątki ulokowane w zachodnich bankach.
Na:Prawdę. blog 