Wielu z Was pewnie oglądała „Ucho Prezesa” i zna tamtejszą kreację Dudy. Gdzie sekretarka nie wie, jak ma na imię teoretyczna głowa państwa i, że nigdy nie może on zostać wpuszczony do gabinetu Prezesa. Także pamiętamy kreację Antoniego Macierewicza, który nie miał sobie nic z uwag Szydło. Tutaj chcę połączyć dwie te historie.
Jak wiemy, już w listopadzie na linii Kancelaria Prezydenta – Ministerstwo Obrony Narodowej. Chodziło wtedy o nominacje generalskie, a raczej ich brak. Teraz konflikt się pogłębia, bo o ile Duda jest teoretycznym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych, to nie ma do gadania nic. Macierewicz ma całą armię podległą Wojsku Polskiemu, do tego teraz ma także Obronę Terytorialną podległą bezpośrednio i tylko i wyłącznie MON-owi.
Wiadomo, że bliżej Antkowi, niż Andrzejkowi do Jarka (z prostej przyczyny – Antek ma prawdopodobnie na Jarka, lub jego bliskich haki), ale jednak stawianie wyżej szefa MON, nad nawet marionetkowym, ale prezydentem, to jest parodia, w końcu w stanie wojny, to nie szef MON, a Dowódca Generalny Wojska Polskiego przejmuje dowodzenie krajem (na polecenie prezydenta).
A pisanie listów przez Dudę jest co najmniej śmieszne. Wiadomo, to jest bardziej formalne, niż rozmowa telefoniczna, no ale czy naprawdę Antek już nie odbiera telefonów z Kancelarii Prezydenta? Tymi listami serio Macierewicz pokazuje, jak ma Dudę w d… nosie.
Nie wiadomo ile jeszcze te wojenki, a raczej potyczki (dla Dudy) potrwają, jednak obok antydyplomatycznego dyplomaty Waszczykowskiego, to sytuacja w wojsku pokazuje tylko jak słabą mamy armię i jak łatwą do rozpracowania, czego chyba nikt nie chce, nawet w czasach pokoju.
Na:Prawdę. blog 