Nie dało się ukryć chłodu między Angelą Merkel, a Donaldem Trumpem w Waszyngtonie. Taki duet na pewno się nie uda. Już widać, że czołowi przywódcy unijni z Trumpem się nie dogadają. Kierunek interesariuszy Trumpa ewidentnie przesunie się niebezpiecznie na wschód.
Nie wiem, co kieruje Trumpem, jakie interesy, by prowadzić je z dość słabą, niestabilną i mimo surowców naturalnych nieudolnie wykorzystywaną gospodarką Rosji, która jest w znacznie gorszej formie od tej unijnej, która mimo, że blado wygląda przy chińskiej, hinduskiej, czy np. katarskiej. Jedno jest pewne, jakaś cząstka spokoju światowego przez te spotkanie została zachwiana.
W perspektywie tego, że za tydzień w Rzymie będzie 60-lecie traktatów rzymskich i integracji europejskiej, to była ona głównie zintegrowana ze Stanami Zjednoczonym, czy to już koniec? Nie wiadomo. Myślę, że zerwanie z Unią Europejską byłoby złą biznesową zagrywką i pierwszą taką wielką izolacją od 100 lat, a nie oszukujmy się, koniec izolacji wybił USA na potęgę.
Trudno jest mi powiedzieć, jak to będzie wyglądać tylko po jednym spotkaniu z Merkel. Tym bardziej, że Trump to jednak cholernie nieprzewidywalna postać no i… jednego dnia może witać się i pić z Putinem, a innego przymilać się do przywódców UE. A o ile biznes akceptuje takie zagrywki, to polityka już ich nie wybacza, przynajmniej nie w krótkiej perspektywie.
Na:Prawdę. blog 