Jutro mija 96. rocznica tzw. Bitwy Warszawskiej, stoczonej między Polską, a bolszewicką Rosją. Była ona częścią wojny polsko-bolszewickiej. Według wielu historyków bitwa ta zadecydowała o zatrzymaniu fali komunizmu w Europie. Jednak tutaj wspólna wersja w dwóch obozach – popierających Piłsudskiego i będących za Dmowskim się kończy.
Obóz Piłsudskiego (a dzisiaj większość Polaków, którzy uważają go za bohatera narodowego, mimo jego wielu „nieczystych” zagrań). Uważa to za największy polski sukces militarny. Po przesunięciu wojsk i ochotników z Wielkopolski, po zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim na Mazowsze stoczono zwycięską bitwę, w której bolszewicy nie mieli szans, dzięki czemu komunizm nie dotarł do Niemiec, Francji, czy Hiszpanii.
Natomiast zwolennicy Dmowskiego (dzisiejsze obozy narodowe, czy inne tego typu, jak korwiniści, czy skrajnie prawicowe skrzydło PiS) uważają ten sukces, za niewyjaśniony i niewyobrażalny cud, dodając do niego wiele legend, bo przecież polska armia była za słaba, prawie nie istniała i była fatalnie dowodzona przez Piłsudskiego.
Na szczęście historycy zacierają ten drugi ślad i ukazują, jak faktycznie daliśmy radę, będąc zjednoczeni, od skrajnie zachodnich terenów Wielkopolski, aż po Kresy Wschodnie, by pokonać wroga i ze wschodnią walecznością, a także zachodnim uporządkowaniem i precyzją dokonaliśmy względnie niemożliwego.
Na:Prawdę. blog 